100 BİN TIKLANMAYA ULAŞTIK :)

Merhaba bloğumuzun değerli okurları, bloğu açtığımız günden bu yana kadar yaklaşık 9 aylık bir süre geçti ve bu sürede 100 bin tıklanmaya ulaştık. Kimi yazılar çok yorum aldı, çok okundu ve hayliyle biz de mutlu olduk. Kimi yazılarımız ise istenilen dereceye ulaşamadı ama yılmadan yazmaya devam ettik, gücümüz yettiği kadar da yazmaya devam edeceğiz. 

Bazı yazılarımız 3 bin okumayı aştı, bazı yazılarımız 70'ten fazla yorum aldı, bazı yazılarımız da birçok kez farklı yerlerde sizler tarafından paylaşıldı. 80. yazımızı bu şekilde bir teşekkür yazısı olarak yazmak istedim. Bloğumuzdaki yazıları okuyan, paylaşan ve yorumlayan herkese minnetlerimi, şükranlarımı sunuyorum. İyi ki varsınız, iyi ki blog açmaya karar vermişim. 

Edebiyat bloğu olduğumuz için bir kişisel blog gibi düşüncelerimizi, duygularımızı her zaman dile getiremiyoruz. Dertli olduğumuz zamanlar oluyor, canımızı sıkan hadiseler yaşanabiliyor. Böyle zamanlarda bir kişisel blog gibi dertlerimizi sizlere açamasak da verdiğiniz destekler sayesinde bir nebze de olsa sıkıntılarımızı unutuyoruz, kendi bloğumuzda, kendi özgür dünyamızda olmanın keyfiyle birlikte dertlerden uzaklaşarak rahat bir nefes alıyoruz. Sözü çok fazla uzatmak istemiyorum, kısa ve öz bir yazı olmasını istiyorum, dosta yazılan kısa ve öz bir mektup gibi.

İyi ki varsınız, iyi ki blog açmışım, iyi ki yazmayı ve okumayı çok seviyorum. Yazmayı ve okumayı sevmeseydim sigara bağımlısı olabilirdim, herkesin dertleri vardır ve bu dertleri unutma şekilleri farklıdır. Benim dertlerimi unutma şeklim de yazmak ve okumak. 

Tekrar teşekkürlerimi sunarak yazımı noktalamak istiyorum, son olarak edebiyatımızda öyküleri ile tanınan Sait Faik'in çok sevdiğim bir sözüne yer vererek bitirmek istiyorum. Bu söz duygularıma tercüman oluyor:

"Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka ne idi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim; hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kağıt aldım. Oturdum. Ada'nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım."

Önerilen yazı 👉 HAKKIMIZDA

Önerilen yazı 👉 Blog Açma Amacım